สภาพหรือการบาดเจ็บที่ส่งผลต่อชั้นผิวหนังถือเป็นความผิดปกติของผิวหนัง ปัญหาผิวมีหลายประเภท และเป็นเวลาหลายปีที่นักวิทยาศาสตร์ได้ศึกษาว่าปัญหาเหล่านี้เกิดขึ้นได้อย่างไรและจะรักษาอย่างไรให้ดีที่สุด
ทุกคนสามารถได้รับผลกระทบจากความผิดปกติของผิวหนังได้ และน่าเสียดายที่อายุและเพศไม่มีผลต่อผู้ที่ได้รับผลกระทบจากสภาวะเหล่านี้ การเรียนรู้เกี่ยวกับปัญหาผิวและวิธีการรักษาหรือป้องกันสามารถเป็นประโยชน์อย่างมากต่อสุขภาพผิวในระยะยาว
โรคผิวหนังมักแบ่งออกเป็น 5 ประเภท:
o การอักเสบ
o ไวรัส
o แบคทีเรีย
o เชื้อรา
o มะเร็ง
โรคผิวหนังอักเสบเป็นลักษณะของการอักเสบและการระคายเคืองของผิวหนัง โรคผิวหนังอักเสบที่พบได้บ่อยที่สุดประเภทหนึ่งคือสิว ซึ่งมักพบบ่อยในหมู่วัยรุ่น และบางครั้งก็เกิดต่อเนื่องไปจนถึงวัยผู้ใหญ่ สิวเกิดขึ้นเนื่องจากการอุดตันในรูขุมขน มักเกิดขึ้นที่ใบหน้า หน้าอก หลัง และไหล่ สิวสามารถส่งผลให้เห็นคุณค่าในตนเองต่ำโดยเฉพาะในกลุ่มวัยรุ่น
โรคผิวหนังอักเสบประเภทอื่นๆ ได้แก่ โรคผิวหนังอักเสบหรือเรื้อนกวาง ซึ่งเป็นการอักเสบของผิวหนังชั้นนอก ผื่นผ้าอ้อม โรคสะเก็ดเงินซึ่งมักทำให้เกิดรอยแดง และโรคโรซาเซีย ซึ่งเป็นรอยแดงเรื้อรังบนใบหน้า
ในทางกลับกัน โรคผิวหนังจากไวรัสเกิดจากเชื้อไวรัส เช่น หัด เริม อีสุกอีใส และหูด เด็กมักได้รับผลกระทบจากความผิดปกติของผิวหนังจากไวรัส แม้ว่าผู้ใหญ่อาจได้รับผลกระทบเช่นกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากการสัมผัสทางเพศที่ไม่ได้ป้องกัน
โรคอีสุกอีใสเป็นหนึ่งในโรคผิวหนังจากไวรัสที่โด่งดังที่สุด เกิดจากการติดเชื้อไวรัสวาริเซลลาซอสเตอร์ มีลักษณะเป็นผื่นที่ผิวหนังซึ่งพัฒนาเป็นแผลเปิดขนาดเล็ก ผู้ป่วยมักจะต้องรอสองถึงสามสัปดาห์ก่อนที่การติดเชื้อจะลุกลาม
ความผิดปกติของผิวหนังจากแบคทีเรียเกิดจากการมีจุลินทรีย์ที่ทำลายเนื้อเยื่อที่เป็นโฮสต์ โรคผิวหนังจากแบคทีเรียแตกต่างจากโรคผิวหนังจากไวรัสตรงที่รักษาได้ง่ายกว่า เนื่องจากยาอย่างเช่นยาปฏิชีวนะแพร่หลายและมีประสิทธิภาพมากกว่า
โรคผิวหนังจากแบคทีเรียชนิดหนึ่งคือโรครูขุมขนอักเสบหรือที่รู้จักกันแพร่หลายในชื่อ Barber’s Itch โดยมีลักษณะการอักเสบของรูขุมขน สามารถปรากฏได้ทุกที่ในร่างกาย พุพองเป็นอีกประเภทหนึ่งซึ่งสังเกตได้จากสะเก็ดที่พบตามแขน ขา และใบหน้า มักพบบ่อยในเด็ก แม้ว่าผู้ใหญ่ โดยเฉพาะผู้ที่เล่นกีฬาที่มีการปะทะ อาจได้รับผลกระทบ
การติดเชื้อราที่ผิวหนังเป็นผลมาจากการพัฒนาของจุลินทรีย์ที่อาศัยอยู่บนผิวหนังที่ตายแล้ว แม้ว่าพวกมันจะเพิ่มจำนวนได้ง่าย แต่การติดเชื้อที่ผิวหนังประเภทนี้รักษาได้ง่าย การติดเชื้อราบางประเภท ได้แก่ กลากเกลื้อน เท้าของนักกีฬา และแคนดิดา มีการรักษาผิวหนังที่เคาน์เตอร์เพื่อรักษาการติดเชื้อราที่ผิวหนังส่วนใหญ่
มะเร็งผิวหนังถือเป็นโรคผิวหนังชนิดที่ร้ายแรงที่สุด เป็นผลมาจากปัจจัยเสี่ยงต่างๆ เช่น ความบกพร่องทางพันธุกรรมหรือการได้รับรังสีอัลตราไวโอเลตมากเกินไป ผิวหนังชั้นนอกมักได้รับผลกระทบจากมะเร็งผิวหนัง ดังนั้น เนื้องอกจึงมีโอกาสพัฒนาได้ มะเร็งผิวหนังบางชนิดที่พบได้บ่อย ได้แก่ มะเร็งผิวหนังชนิดเมลาโนมา เซลล์สความัส และมะเร็งเซลล์ต้นกำเนิด
ทุกคนควรตระหนักถึงความรู้สึกไม่สบายหรืออาการบวมบนผิวหนังของตน เนื่องจากอาจนำไปสู่การวินิจฉัยและรักษาโรคผิวหนังประเภทต่างๆ ได้ตั้งแต่เนิ่นๆ
